شهریور داغ چشمانت

هرصبح همچون هوای شهریور میان ریه هایم میپیچی

گرم

 نمناک 

خنکای وجودت را در انتهای سینه می‌توان نفس کشید

تو ک باشی

 دامن کوه الوندو

لب جنگلهای شمالو

کنار ساحل آرام

 قرار من دیوانه نیست

من کنج لبت

لای بازویت

همان انتهای سینه ات

تابستان داغم را میگذرانم 

من شهریور چشمان تو را اردیبهشت مینامم

خنکای وجودت نفسم را جا می‌آورد 

من لای بازویت

کنج لبت

همان انتهای سینه ات

شهریور داغ چشمان تو را هنوز نفس میکشم