زخم نارنجی

آشفته حالی درد داری 

نمیدانی کدامینش کاریست؟ 

نیش دوست یا خنجر دشمن! 

چه فرقی میکند وقتی‌که  از مردو نامردش زخم خورده ای

کاش وسعت زخم مرا نارنجکی بکشد

تصور کن درد نارنجی در میان مردمی که  خاکستری می‌پوشند  چه ابهتی دارد

من به حرکت فوج فوج عنکبوت های این شهر میاندیشم

نمیدانم  زیر این تابوت سیاه

طناب دار چه کسی را میبافند

ای کاش روح مرا به تو بازگردانند

درد نارنجی

جیغ بنفش

حسرت تاروکبود

آسایش  مردم این شهر را رنگها ربوده اند

میبینی

آن ظلمت ریخته در این وسعت سادگی

آن طعم نخراشیده در گلوی مهربانی

این حد اعلای وابستگی 

خبرهای خوبی برایت ندارم! 

سادگیت را بردارو برو

آه جنس بلور  مرا بین درو دیوارشان شکسته اند

باز همدیک مهمانی ناخوانده 

دوست یا دشمن فرقی نمیکند

من به حرکت فوج فوج عنکبوت های این شهر می‌اندیشم